Vaak schrijven we over iets waar we veel van weten. Vandaag schrijf ik over iets waar ik dagelijks over bijleer en voorlopig nog niet klaar mee ben. Het ei van Columbus moet nog tot mij komen maar ik heb geduld.
Als planoloog ben je een manager van de leefomgeving. Maarten van Rossem zei ooit in een gastcollege tijdens mijn opleiding: ‘Aha, jullie zijn geografen en planologen… van die mensen die van alles iets weten maar eigenlijk overal te weinig van’. Misschien had Maarten gelijk. Misschien onderschatte Maarten de drijfveer van mij en mijn collega’s. Als ik voor mijzelf spreek, is de drijfveer het leren begrijpen van de ruimte om je heen en deze net een beetje mooier maken. Doordat ik van veel dingen iets weet maar van veel dingen nog niet genoeg, voel ik de behoefte om nieuwe dingen te leren. Je gaat in gesprek met stakeholders, leert van inhoudelijke experts, weegt belangen in de leefomgeving af en zoekt naar een oplossing waar we samen achter staan. Zo kom je als planoloog in de positie van bindmiddel.
In verschillende projecten zie ik, hoe wij als adviseurs bindmiddel worden. Wanneer het gaat om ervaren fietsers op de fiets te houden, ben je een bindmiddel tussen de verkeerskundige, buurtsportcoach en een welzijnsmedewerker. Het landelijke programma ‘Doortrappen’ werkt er hard aan om dit gesprek te faciliteren. Vanuit Mobycon dragen wij ons steentje bij in Oost-Nederland. Bij het vormgeven van een nieuwe ov-concessie, die meer wordt dan enkel de ‘dikke lijnen’, rijmen we het ov-perspectief aan het Wmo-perspectief. De verschillende waardes die we hechten aan mobiliteit vertroebelen het gesprek. Op dit moment helpen we Regio West-Brabant om dit gesprek met de gemeentes te voeren. Ook bij de verschillende mobiliteitsplannen waar ik betrokken bij ben geweest, is het gesprek op gang helpen tussen collega’s binnen de gemeente vaak al een eerste stap vooruit.
We werken allemaal samen aan dezelfde leefomgeving, ieder vanuit zijn eigen invalshoek. De verschillende startpunten zorgen ervoor dat we elkaars taal niet altijd begrijpen. Daarom zoeken wij in ieder project naar het juiste bindmiddel en de manier waarop we dit inzetten. Dit doen we met de Mobycon Participatiefabriek. Onze werkwijze waarbij we ieder proces kritisch vormgeven en zorgen dat stakeholders op een relevante manier betrokken worden en bijdragen aan het eindresultaat. We experimenteren met nieuwe methoden en brengen onze creativiteit in om het participatieproces waar nodig schwung te geven.
Telkens komt er weer een klein eitje van Colombus tot mij en dit neem ik dan mee naar een volgend proces. Daar ben ik net zo tevreden mee. Het houdt ons vizier op het proces scherp en laat de aandacht niet verslappen.
‘Hoe mensen zich iedere dag weer verplaatsen, waarom ze dat doen en hoe we die keuzes gaan beïnvloeden, dat houdt mij bezig. Ik laat me inspireren door de ruimte om me heen en werk aan een wereld waar alternatieven voor de auto toegankelijk zijn voor alle mensen.’