Nu ik enige tijd werkzaam ben bij Mobycon, word ik mij steeds bewuster van wat Nederland als fietsland inhoudt. Zo’n anderhalf jaar geleden werd mijn referentiekader vooral gevuld als studente in Nijmegen waar iedereen over het Keizer Karelplein ploetert en in karavaan naar de campus fietst. Fietsen is de normaalste zaak van de wereld. Toch? Inmiddels heb ik de fiets op talloze andere manieren leren kennen en besef ik dat fietsen niet altijd de normaalste zaak is.
Afgelopen zomer zijn we aan de slag gegaan in Tilburg om verschillende fietsinitiatieven in de stad in kaart te brengen. Tilburg wil met de mobiliteitsaanpak fietsen en lopen inzetten als middel om de stad leefbaarder te maken. Wat blijkt, binnen veel andere domeinen en organisaties dan alleen verkeer wordt er nagedacht over fietsen.
Fietsen is gezond en wordt bijvoorbeeld met programma’s als 80 dagen rond de wereld ingezet als middel om kinderen met plezier te laten bewegen. Fietsen is niet alleen gezond voor onszelf maar ook voor onze omgeving: het draagt bij aan een schone lucht, minder druk in de publieke ruimte en minder lawaai. Daarnaast is fietsen heel sociaal. Op ons stalen ros maken we contact met de medemens. Dit herkennen organisaties zoals de Quiet 500 in Tilburg die zich inzetten om fietsen beschikbaar te maken voor armere gezinnen. De fiets kan het middel zijn om je nog meer onderdeel te voelen van deze samenleving. Zo werken zij aan een inclusieve samenleving. Je eigen fiets zorgt ervoor dat je in je dorp of in je wijk voorzieningen tot je beschikking hebt. Het vergroot je sociale veerkracht.
Als je dit weet, wil je toch toejuichen dat het aantal achterbankkinderen afneemt. Toch blijkt uit onderzoek van provincie Utrecht dat veel gemeenten weinig tot niets doen aan fietseducatie. Dit vinden wij een gemiste kans. Faciliteren van fietseducatie bij de jongsten draagt bij aan sociale, vitale en gezonde kinderen. Dit is een onderwerp dat na alle ‘traditionele’ fietsstimuleringsprogramma’s steviger op de kaart moet komen staan. Volgende week donderdag op 8 februari ben ik daarom aanwezig bij het symposium ‘Alle kinderen kunnen fietsen’ in Den Haag. Daar gaan we laten zien wat wij verstaan onder fietseducatie en hoe je dat aanpakt. Zie ik jullie daar?
‘Hoe mensen zich iedere dag weer verplaatsen, waarom ze dat doen en hoe we die keuzes gaan beïnvloeden, dat houdt mij bezig. Ik laat me inspireren door de ruimte om me heen en werk aan een wereld waar alternatieven voor de auto toegankelijk zijn voor alle mensen.’